MüSTE'MiN ::: Eman dileyen. Emane, emniyete erişen, nâil olan. (Gerek müslim, gerek zimmî veya harbî olsun.) İstiman eden. Emin edilmiş. * Canının bağışlanması şartiyle teslim olan. * Tar: Osmanlı ülkesinde oturmalarına müsaade olunan yabancı devlet tebaası. Osmanlı devleti ile sulh halinde bulunan ecnebiler. Ecnebi memleketlerde seyahat ve ikamet eden müslümanlar da bu sıfatla anılırlardı. * Kendisine aman verilmiş olan.

müste'min ::: (a. s. emn'den) : 1) istimân eden, aman dileyen. 2) vaktiyle ecnebî tebaasına verilen bir unvan, 3) sığınan, canını kurtarmak şartiyle teslim olan.

MüSTE'MiN ::: Kendi memleketinden başka bir devletin topraklarına izinle giren kimse.

müste'min ::: eman dileyen , emane , emniyete erişen , nail olan , (gerek müslim , gerek zimmi veya harbi olsun , ) istiman eden , emin edilmiş , canının bağışlanması şartiyle teslim olan , tar: osmanlı ülkesinde oturmalarına müsaade olunan yabancı devlet tebaası , osmanlı devleti ile sulh halinde bulunan ecnebiler , ecnebi memleketlerde seyahat ve ikamet eden müslümanlar da bu sıfatla anılırlardı , kendisine aman verilmiş olan

müste'min ::: (a. s. emn'den) 1) istimân eden, aman dileyen. 2) vaktiyle ecnebî tebaasına verilen bir unvan, 3) sığınan, canını kurtarmak şartiyle teslim olan.

MÜSTE'MİN :::