MUKiM ::: İkamet eden. Ayakta duran. * Okuyan. * Bir memlekette devamlı duran. * Fık: Vatanında veya vatanı sayılan bir yerde onbeş günden fazla kalan kimse. (18 saatlik uzağa gidene "Misâfir" denir.) * Esmâ-i İlâhiyyeden olup "Her şeyi ayakta tutan, devam ettiren ve kayyumiyet sırrıyla bir an bile hiç bir şeyden alâkasız olmayan" meâlindedir.

mukîm ::: (a. s. kıyâm'dan) : ikamet eden, oturan, (bkz. : ârâm-sâz, sakin).

mukîm ::: oturan, yerleşik.

MUKiM ::: Seferî olan kimsenin dört rek'at olan farz namazları iki rek'at kılması Hanefî'de vâcib, Mâlikî'de sünnet-i müekkede, Şâfiî'de efdâl (iyi)dir. Seferî olanın mukîm olan imâma uyması, Hanefî'de, vaktin farzını edâ ederken câiz, Şâfiî'de hem edâ hem kazâ ederken câiz, Mâlikî'de ikisinde de mekrûhtur. (Abdurrahmân Cezîrî)

Mukim :::

1. Bantlarla süslenmiş
   Örnek: Başında elifî taç vardı, pek güzel, pek ışıklı bir taçtı bu. N. Araz


2. Bir yerde, bir evde oturan, eğleşen, ikamet eden.

mukim ::: ikamet eden , oturan

mukîm ::: oturan , yerleşik

mukîm ::: ‬oturan

mukîm ::: yerleşik

mukîm ::: (a. s. kıyâm'dan) ikamet eden, oturan, (bkz. : ârâm-sâz, sakin).

MUKÎM :::