iFTiRA ::: Birinin üzerine suç atmak. Bühtan. İfk. Yalan yere birisini suçlu göstermek.

iftira' ::: (a. i. c. : iftirâât) : birine aslı olmıyan bir suç yükleme, (bkz. : bühtan, ifk).

iftira ::: birine aslı olmayan bir suç yükleme.

iFTiRa ::: Allahü teâlâ âyet-i kerîmede meâlen buyurdu ki:

Bak, Allah'a karşı nasıl olmadık yalan ve iftirâ ederler. Apaçık olan bu günâhları onlara kâfidir. (Nisa sûresi: 50)

Bir kimse için söylenen kusur onda varsa, bu söz gîbet olur. Yoksa iftirâ olur. (Hadîs-i şerîf-Müslim)

İftirâ etmek ve nemmâmlık yapmak yâni söz taşımak gîbet etmekten daha fenâdır. (Muhammed Ma'sûm)

Birisine iftirâ etmek, gıybet etmekten (belli bir mü'minin aybını, kusurunu, onu kötülemek için arkasından söylemekten) daha fenâdır. (Muhammed Hâdimî)

İftirâ büyük günâhtır ve çok fenâdır. Bunda yalan söylemek de vardır ki, yalan, her dinde haram idi. İftirâda bir mü'mini incitmek de vardır, bu da ayrıca haramdır. Bunlardan başka, iftirâ etmek, yeryüzünde fesâd çıkarmaya, ortalığı karıştırmaya sebeb olur ki, bu da haramdır. Çok fenâ ve tehlikelidir. (İmâm-ı Rabbânî)

Beni, hazret-i Ebû Bekr ve hazret-i Ömer'den üstün tutan; iftirâ etmiş olur. İftirâ edenleri dövdükleri gibi onu döverim. (Hazret-i Ali)

İftira :::

1. Bir kimseye kasıtlı ve asılsız suç yükleme, kara çalma, bühtan
   Örnek: Kim bilir sizi de buraya hangi iftira ile tıktılar? H. Taner

iftirâ ::: birine işlemediği suçu yıkma

iftirâ ::: ‬birine işlemediği suçu yıkma

iftira ::: bir kimseye gerçek olmayan, olumsuz bir durumu, bir suçu, amaçlı olarak, bilerek yükleme

iftira' ::: (a. i. c. : iftirâât) birine aslı olmıyan bir suç yükleme, (bkz. : bühtan, ifk).

iftira ::: isnat, kara, tezvirat

İFTİRA :::