MUHALiF ::: Uymayan. Birbirine benzemiyen. Birbirine zıt olan. * Başka şekilde düşünen. * Karşı duran.

MUHALiF ::: Yardımcı.

Muhalif ::: (a. s. muhâlefet'den) : 1) muhalefet eden, aykırılık gösteren, uymıyan, uygun olmıyan. 2) birinin düşüncesine zıt düşüncede bulunan.

muhâlif-i ırak ::: müz. Türk müziğinin pek esKİ bir mürekkep makamı olup XVIII. asır ortalarına kadar kullanılmış, sonra terkedilmiştir. [Gazî Gi-ray'ın XVI : asır sonlarından kalma peşrev ve saz semaîsi, makama misâldir]

muhâlif ::: karşı, zıt, aykırı, uymaz.

Muhalif :::

1. Bir tutuma, bir görüşe, bir davranışa karşı olan, aykırı olan kimse
   Örnek: Muhaliflerin, Mecliste ordu aleyhine açtıkları cereyan devam ediyordu. Atatürk


2. Aykırı
   Örnek: Fikrine, ümidine, arzusuna muhalif bir şeye rast gelince hemen bozulur. Ö. Seyfettin

muhâlif ::: aykırı

muhalif ::: aykırı, karşı

MUHALİF :::