MUHAKEME ::: (C.: Muhakemât) (Hüküm. den) Dava için iki tarafın mahkemeye baş vurması. * İki tarafın mahkemeye baş vurması. * İki tarafı dinleyip hüküm vermek. * Düşünmek. * Zihinde inceleme yapmak. * Karar vermek için iyice düşünmek.

muhakeme ::: (a. i. hükm'den. c. : muhâkemât) : 1) dâva için iki tarafın mahkemeye başvurması. 2) iki tarafı dinleyip hüküm verme. 3) bir hüküm çıkarmak için bir işi zihinde inceleme. 4) yargılama. 5) fels. "uslamlama, usa vurma.

Muhâkeme-i gıyâbiyye ::: huk. gıyab karârı, davacılardan biri veya ikisi hazır bulunmadıkları halde mahkemece verilen hüküm.

muhâkeme ::: düşünme, akıl yürütme, hüküm çıkarma, yargılama.

Muhakeme :::

1. Birbirine karşı olan iki tarafı dinleyerek bir yargıya varma, yargılama.


2. Usa vurma
   Örnek: Daima felsefe yapmaya hazır, kurulmuş bir makineye benzeyen ukala dimağım muhakemeye başladı. Ö. Seyfettin


3. Bir sorunu çözmek için çıkar yol arama
   Örnek: Güldüm, şu muhakemem ne garip münasebetsizlikti. Ö. Seyfettin


4. yargılama. ~ usûlü: yargılama süreci, yargılayış (procédure, Prozess, Verfahren).

muhâkeme ::: yargılama

muhakeme ::: ‬hüküm yürütme

muhakeme ::: yargılama

Muhakeme ::: Yargılama

muhakeme ::: (a. i. hükm'den. c. : muhâkemât) 1) dâva için iki tarafın mahkemeye başvurması. 2) iki tarafı dinleyip hüküm verme. 3) bir hüküm çıkarmak için bir işi zihinde inceleme. 4) yargılama. 5) fels.

Muhakeme ::: Yargılama

muhakeme :::

MUHAKEME :::