KUL ::: De, söyle, bildir (meâlinde emirdir)("Kul" kelimesi Kur'anın çok yerlerinde mezkûr veya mukadderdir. "Kul" emri risalet ve nübüvvete işarettir. İ.İ.)Türkçede "Kul", emir dinleyen hizmetkâr, Allah'ın mahlûku, Allah'a itaat ve ibadet eden veya köle mânasındadır.

kul ::: kup

kavil ::: (a. i. c. : akvâl) : 1) lâkırdi, söz. (bkz. : güftâr, kelâm, suhan).

kavi ile fi'l ::: söz ile iş.

kavl-i höd ::: kendi sözü.

kavl.i mücerred ::: delilsiz, ispatsız, şahitsiz söz.

kavl-i nebî ::: peygambere nispet olunan söz. (bkz. : hadîs).

kavl-i Resul ::: hadîs.

kavli şer'î ::: şerîate uygun söz, dînî kanunun sözü. 2) sözleşme.

kavi ü karâr ::: bir şeyi sözleşip bitirme.

kul ::: insan.

KUL ::: Allahü teâlâ buyuruyor ki: "Ey kulum!Emrettiğim farzları yap, insanların en âbidi olursun. Yasak ettiğim haramlardan sakın, verâ' sâhibi olursun. Verdiğim rızka kanâat eyle, insanların en ganîsi olursun, kimseye muhtâc kalmazsın. (Hadîs-i kudsî-Riyâz-üs-Sâlihîn)

Ben kulum. Kullar gibi yere oturur yerim. (Hadîs-i şerîf-Şir'at-ül-İslâm)

Cenâb-ı Hakk'ın kulları üzerindeki hakkı; onların kendisine ibâdet etmeleri ve başka hiçbir varlığı O'na şirk (ortak) koşmamalarıdır. (Hadîs-i şerîf-Müslim)

Bir kimsenin Allahü teâlâya kul olması için, O'ndan başka şeylere kul olmaktan ve bağlanmaktan tam kurtulması lâzımdır. (İmâm-ı Rabbânî)

Kulun hakîkî îmâna kavuşması için, dört şey lâzımdır; bütün farzları edeble yapmak, helâl yimek, görünen ve görünmeyen bütün haramlardan, yasaklardan sakınmak ve bu üçüne ölünceye kadar devâm etmeye sabretmek. (Sehl bin Abdullah-ı Tüsterî)

2. Köle. (Bkz. Abd ve Köle)

kavil ::: söz

kavl ::: söz

kul ::: insan , de , söyle , bildir (mealinde emirdir) , türkçede "kul" , emir dinleyen hizmetkar , Allah'ın mahluku , Allah'a itaat ve ibadet eden veya köle manasındadır

kavl ::: ‬söz

kul ::: bende, köle

KUL :::