KaBUL ::: Avcıların kemendi.

KABUL ::: Bir malı satın almak için kabul ettiğini bildiren sözdür. (Bak: İcab)

kabul ::: (a. i.) : 1) alma. 2) içeri alma [birisini] Hüsn-i kabul : iyi karşılanma. 3) yersiz bir iş yapmış olma. 4) razı olma. 5) alıp kullanma. 6) huk. bir şeye sahip olmak için söylenen son söz. [alış veriş, alım satım bununla tamamlanır]

KABuL ::: Bir kimse birisine, falan malını bana şu kadar liraya sat diye yazıp, o da, o malı sattım diye cevap yazsa, alış veriş sahîh, geçerli olmaz. Birincisinin kabul ettim diye tekrar yazması lâzımdır. (Kayseri Müftîsi Mes'ûd Efendi)

Bir kimse Zeyd'e ve Amr'e şu malımı size 10 bin liraya sattım dese, yalnız Zeyd kabûl etse alış veriş sahîh geçerli olmaz. (Abdürrahîm Efendi)

KABuL ::: Bir kimse birisine, falan malını bana şu kadar liraya sat diye yazıp, o da, o malı sattım diye cevap yazsa, alış veriş sahîh, geçerli olmaz. Birincisinin kabul ettim diye tekrar yazması lâzımdır. (Kayseri Müftîsi Mes'ûd Efendi)

Bir kimse Zeyd'e ve Amr'e şu malımı size 10 bin liraya sattım dese, yalnız Zeyd kabûl etse alış veriş sahîh geçerli olmaz. (Abdürrahîm Efendi)

Kabul :::

1. Bir şeye isteyerek veya istemeyerek razı olma
   Örnek: Her mihnet kabulüm yeter ki / Gün eksilmesin penceremden. C. S. Tarancı


2. Konukları veya işi olanları yanına, katına alma


3. Sunulan bir şeyi, armağanı alma.


4. Bir öneriyi uygun bulma, onaylama.


5. Bir yere alınma.


6. Akseptans.


7. 1. Bir poliçenin, adına çekilen kişi tarafından imzalanarak, borcun ödeneceğinin onaylanması. 2. Bir bankanın kendi üzerine çekilen poliçeye "kabul edilmiştir" şerhini koyması.

kâbul ::: kabul etme , alma

kabul ::: ‬kabul etme

kabul ::: alma

kabul ::: (a. i.) 1) alma. 2) içeri alma [birisini] Hüsn-i kabul : iyi karşılanma. 3) yersiz bir iş yapmış olma. 4) razı olma. 5) alıp kullanma. 6) huk. bir şeye sahip olmak için söylenen son söz. [alış veriş, alım satım bununla tamamlanır]

Kabul ::: İcabın karşı tarafça olumlu biçimde cevaplandırılması.

KABUL :::

KÂBUL :::