ZADE ::: (Ziyâdet. den fiil) Çoğaldı, ziyade oldu veya çok olsun, çoğalsın (meâlinde).

ZADE ::: f. Evlâd, oğul. * İyi insan. * Nikâh neticesi olmuş çocuk. * Kelime sonuna getirilerek birleşik kelimeler de yapılır. Meselâ: Şah-zade (Şehzade) $ : Padişah evlâdı.

"); zâd ::: (a. i. c. : ezvâd, ezvide, zevâd) : azık, yiyinti.

zâd ::: (a. fi. ziyâdet'den) : çoğalsın, artsın.

zâd-Allah ::: Allah artırsın!

-zâd ::: (f. s.) : "doğma, doğmuş" mânâsına gelerek 'birleşik kelimeler yapar. Mâder-zâd : anadan'doğup büyüme. Melek-zâd : melekten doğma. Nev-zâd : yeni doğmuş. Pert-zâd : periden doğmuş; mec. çok güzel.

zad-ı dil ::: müz. Türk müziğinin en az iki bucuk asırlık bir mürekkep makamı olup zamanımıza kalmış numunesi yoktur.

zade ::: (a. fi.) : "çok olsun, artsın!" mânâsında iyi bir dilek sözü.

zade ömrühu ::: ömrü artsın!

zâdet fazîletühu ::: fazîletleri artsın!

zade ::: (f. i. c. : zadegan) : 1) evlât, oğul. 2) insaniyetli, doğru adam. 3) s. "doğmuş, meydana gelmiş" mânâlariyle 'birleşik kelimeler yapar. Harâm-zâde : piç. Merdüm-zâde : insan oğlu. Perî-zâde : periden doğmuş.

zâde-i dehn ::: kalem, söz.

zâde-i hatır, zâde-i tab', zâde-i tabiat ::: şiir, bir insanın tabiatından meydana gelen eseri.

zâde ::: oğul, çocuk.

Zade :::

1. Oğul, evlat


2. Doğmuş.


3. 1. Evlat, oğu2. Dürüst, doğru adam.

zâd ::: azık , doğmuş , doğum

zâde ::: doğmuş , evlat , oğul

zâd ::: ‬azık

zâd ::: ‬doğmuş

zâd ::: doğum

zâde ::: ‬doğmuş

zâde ::: evlat

zâd ::: (a. i. c. : ezvâd, ezvide, zevâd) azık, yiyinti.

-zâd ::: (f. s.) doğma, doğmuş

zade ::: (a. fi.) çok olsun, artsın!

zade ::: (f. i. c. : zadegan) 1) evlât, oğul. 2) insaniyetli, doğru adam. 3) s.

zade ::: evlat, oğul

ZADE :::