HASEB ::: (Bak: Hasb)

hasb ::: (a. zf.) : göre, nazaran, binâen, cihetiyle, gereğince, [aslı "miktar" mânâsına gelen "haseb" dir].

hasb-i hâl ::: görüşüp derdleşme. (bkz. : hasbıhâl).

haseb ::: (a. i.) : baba tarafından gelen şeref, asillik, soy temizliği, (bkz. : asalet), [zıddı "hasâset" dir].

haseb ::: dolayı, sebebi, gereği.

HASEB ::: Kişinin hasebi ahlâkıdır, keremi dînidir. (Hadîs-i şerîf-Nihâye)

Baktım ki, insanlardan her biri mal, haseb, şeref ve neseb aramaktadır. Anladım ki bunlar bir şey değil. "Allah katında en üstününüz en çok korkanınızdır." (Hucurât sûresi: 13) meâlindeki âyet-i kerîme'ye baktım Allah katında üstün olmak için malı, hasebi, makâmı değil, takvâyı (Allahü teâlâdan korkarak harâmlardan sakınmayı) seçtim. (Hâtim-i Esam)

hasb ::: göre , gereğince , dolayı , cihetiyle

haseb ::: baba tarafından gelen soyluluk , asalet , dolayı , sebebi , gereği , (bak: hasb)

hasb ::: ‬göre

hasb ::: (a. zf.) göre, nazaran, binâen, cihetiyle, gereğince, [aslı

haseb ::: (a. i.) baba tarafından gelen şeref, asillik, soy temizliği, (bkz. : asalet), [zıddı

HASEB :::