BiN ::: f. Kelime sonuna ilâve ile "gören, görücü" mânalarına gelir. Meselâ:

Beyn ::: (a. i.) : 1) ara, aralık. 2) arada, araya, arasında. Gurâb-ül-beyn : ayrılık kargası; mec. nefret edilen kimse.

beyn-el-ahâlî ::: ahâli arasında.

beyn-el-akrân ::: akranlar, yaşıtlar arasında.

beyn-el-guzât ::: gazîler arasında.

beyn-el-halk ::: halk arasında.

beyn-el-havf ve-r-recâ ::: korku ile ümit arası.

beyn-en-nâs ::: halk arasında.

beyn-en-nevm ve-l-yakaıa ::: uyku ile yan uyanıklık arası.

beyn-es-semâi ve-l-arz ::: yerle gök arasında.

beyn-ez-zevceyn ::: karıkoca arasında.

beyyin ::: (a. s.) : açık, aşikâr, (bkz. : ayan, bahir, celî, hüveydâ).

bin ::: (a. i. c. : benî) : oğul. Bin Mehmed : Mehmed'in oğlu.

bîn ::: (a. i. c. : büyün) : bölge, mıntaka.

-bîn ::: (f. s.) : gören, görücü. Dûr-bîn : uzaktan gören, dürbün.

bin ::: "e, de, ile" mânâsında ön ek.

bîn ::: "gören" mânâsında son ek.

bin ::: oğul, oğlu.

beyn ::: ara , arasında , aralık , orta

bin ::: oğul

beyn-i ::: arasında , ortasında

bîn ::: "gören" manasında son ek , kelime sonuna ilave ile "gören , görücü" manalarına gelir , mesela:

bin ::: ‬oğul

beyyin ::: (a. s.) açık, aşikâr, (bkz. : ayan, bahir, celî, hüveydâ).

bin ::: (a. i. c. : benî) oğul. Bin Mehmed : Mehmed'in oğlu.

bîn ::: (a. i. c. : büyün) bölge, mıntaka.

-bîn ::: (f. s.) gören, görücü. Dûr-bîn : uzaktan gören, dürbün.

BÎN :::