iNAN ::: Dizgin. * İdare etme, yürütme.

iNAN ::: f. Bu kimseler, bunlar. (İşaret zamiridir).

inan ::: (a. i. c. : einne) : 1) dizgin. 2) idare etme, yürütme. Ircâ-yi inan : dizgini boşatma, salıverme, atı hızla koşturma.

inan ber inan ::: atbaşı beraber, (bkz. : hem-inân).

İnan :::

1. İnanma işi.


2. Bir kimse veya şeyin doğruluğunu, büyüklüğünü ve gücünü sarsılmaz bir duygu ile benimseme, iman, itikat
   Örnek: ... kendi paylarına düşen fedakârlığı, devlet, millet uğrunda inanla, güvenle, umutla bir daha tazeliyorlardı. R. E. Ünaydın


3. 1- (Özellikle dinsel anlamda) Bir bağlanmadan doğan güven; Tanrı'ya duyulan sınırsız güven. 2- Görünmez olana içteninanma; saklı olanı, daha açığa çıkmamış olanı duyma. 3- Bilinmeyene bağlanma. 4- Kişiselinanmanın içeriği;inanılan doğruların tümü.T. : iman

inân ::: dizgin

inân ::: ‬dizgin

inan ::: iman, itikat

İNAN :::