BEYN ::: Arası, arasında, aralık. İki şeyin arası. İkisinin ortası. Firkat. Ayrılık. * Burnu ve ayakları uzun karga.

Beyn ::: (a. i.) : 1) ara, aralık. 2) arada, araya, arasında. Gurâb-ül-beyn : ayrılık kargası; mec. nefret edilen kimse.

beyn-el-ahâlî ::: ahâli arasında.

beyn-el-akrân ::: akranlar, yaşıtlar arasında.

beyn-el-guzât ::: gazîler arasında.

beyn-el-halk ::: halk arasında.

beyn-el-havf ve-r-recâ ::: korku ile ümit arası.

beyn-en-nâs ::: halk arasında.

beyn-en-nevm ve-l-yakaıa ::: uyku ile yan uyanıklık arası.

beyn-es-semâi ve-l-arz ::: yerle gök arasında.

beyn-ez-zevceyn ::: karıkoca arasında.

beyyin ::: (a. s.) : açık, aşikâr, (bkz. : ayan, bahir, celî, hüveydâ).

bîn ::: (a. i. c. : büyün) : bölge, mıntaka.

-bîn ::: (f. s.) : gören, görücü. Dûr-bîn : uzaktan gören, dürbün.

beyn ::: ara, arasında.

beyn ::: ara , arasında , aralık , orta

beyn-i ::: arasında , ortasında

beyn ::: ‬ara

beyn ::: orta

beyyin ::: (a. s.) açık, aşikâr, (bkz. : ayan, bahir, celî, hüveydâ).

bîn ::: (a. i. c. : büyün) bölge, mıntaka.

-bîn ::: (f. s.) gören, görücü. Dûr-bîn : uzaktan gören, dürbün.

Beyn ::: Ara

Beyn ::: Ara

beyn :::

BEYN :::