KAFA ::: (C.: Akfâ) Baş. Kafa. * Ense, arka. * Akıl, zekâ, anlayış.

kafa ::: (a. i. c. : akfâ, akfiye) : 1) kafa, baş. Azm-i kafa : anat. kafa kemiği. 2) ense. 3) akıl, zekâ, anlayış.

Kafa :::

1. İnsan başı, ser.


2. Hayvanlarda genellikle ağız, göz, burun, kulak vb. organların bulunduğu vücudun en ön bölümü.


3. Bellek.


4. Çocuk oyunlarında kullanılan zıpzıp taşının veya cevizin büyük boyu.


5. Mekanik bir bütünün parçası.


6. Kavrama ve anlama yeteneği, zekâ, zihin, bellek
   Örnek: Kafasının faaliyetini fikirden ziyade işe vermiş. Y. K. Beyatlı


7. Görüş ve inançların etkisi altında beliren düşünme ve yargılama yolu, zihniyet


8. Elektrik ya da akustik dalgaları saptayan ya da okuyan, özellikle ses aygıtlarında, mıknatıslı görüntü aygıtlarında ses ve görüntüyü saptama ve okuma işini gerçekleştiren değiştirgeç.


9. bk. baş

kafâ ::: baş

kafa ::: baş , kafa , ense , arka , akıl , zeka , anlayış

kafâ ::: ‬baş

kafa ::: (a. i. c. : akfâ, akfiye) 1) kafa, baş. Azm-i kafa : anat. kafa kemiği. 2) ense. 3) akıl, zekâ, anlayış.

kafa ::: baş, bellek, karın, kelle, saksı, zekâ, zihin, zihniyet

KAFA :::