HASB ::: (Haseb) Birisinin sülâlesi cihetinden iftihar yolu ile saydığı iyilik. Mal, din, millet. Kerem, fiil ve amelde yüksek şeref, iyi iş, sâlih amel. Şeref, asalet, şan, kadr ve haysiyet. * Dolayı, cihetiyle, gereğince.

HASB ::: (C.: Havâsıb) Taş atmak. * Ufak taşları savuran rüzgâr.

hasb ::: (a. zf.) : göre, nazaran, binâen, cihetiyle, gereğince, [aslı "miktar" mânâsına gelen "haseb" dir].

hasb-i hâl ::: görüşüp derdleşme. (bkz. : hasbıhâl).

haseb ::: (a. i.) : baba tarafından gelen şeref, asillik, soy temizliği, (bkz. : asalet), [zıddı "hasâset" dir].

hasb ::: göre, dolayı, için, cihetiyle.

hasb ::: göre , gereğince , dolayı , cihetiyle

hasb ::: ‬göre

hasb ::: (a. zf.) göre, nazaran, binâen, cihetiyle, gereğince, [aslı

haseb ::: (a. i.) baba tarafından gelen şeref, asillik, soy temizliği, (bkz. : asalet), [zıddı

HASB :::