âkil ::: (a. s. ekl'den. c. ; ekele) : ekle - den, yiyen. müen. âkile.

âkil ül - beşer ::: insan eti yiyen [adam].

âkil - ül - cerrâd ::: çekirge ile beslenen.

âkil - ül - hevâm ::: haşaratla beslenen.

âkilet - ül - ekbâd ::: (ciğerler yiyen kadın) : Hz. Ham - za'nın ciğerlerini yiyen, Ebû Süfyânın karısı Hind.

âkil - ül küll ::: her şeyi yiyen.

âkil - ül - lahm ::: et yiyen,

âkil - ün - nebât ::: otla beslenen,

âkil - üs - semek ::: balıkla beslenen.

âkil ::: yiyen, yiyici.

âkil ::: yiyen , yiyici

âkil ::: ‬yiyen

âkil ::: yiyici

akil ::: akıllı