BüN ::: Meziyyet, üstünlük.

BüN ::: Temel, esas, kök, netice, son.

"); ben ::: (f. i.) : 1) harman, ekin. 2) bağ. 3) çitlenbik.

bin ::: (a. i. c. : benî) : oğul. Bin Mehmed : Mehmed'in oğlu.

"); bün ::: (f. i.) : esas, kök, temel, dip; son.

bün-i hisar ::: kalenin dibi.

bünn ::: (a. i.) : 1) Yeınen'de yetişen kahve ve ağacı. 2) Arabistan'da kahve ağacının yapraklarından ve henüz olmamış meyvasından yapılan bir çeşit turşu ve salata.

bin ::: oğul

bün ::: kök , dip , temel

bin ::: ‬oğul

bün ::: ‬kök

bün ::: dip

bün ::: temel

ben ::: (f. i.) 1) harman, ekin. 2) bağ. 3) çitlenbik.

bin ::: (a. i. c. : benî) oğul. Bin Mehmed : Mehmed'in oğlu.

bünn ::: (a. i.) 1) Yeınen'de yetişen kahve ve ağacı. 2) Arabistan'da kahve ağacının yapraklarından ve henüz olmamış meyvasından yapılan bir çeşit turşu ve salata.

BÜN :::