BER ::: f. Üzere, üzerine, yukarı mânasına (ve Arabçadaki "Alâ" yerine edat-ı isti'lâdır) * Göğüs, sine, bağır, sadır. * Fayda. * Hamil. * Hıfz. * Yan. * Taraf. * Nâkil. Götürücü. * Meyve. * Yaprak. Varak. * Meme.* Genç kadın.* Evin kapısı.

BER ::: f. (Burden) "Götürmek" mastarının emir köküdür. Kelimenin sonuna getirilerek terkipler yapılır. Emirber $ : Emir dinleyen, emir götüren. Fermanber $ : Emir veren. Emir dinleyen... gibi.

ber ::: bet

ber ::: (f. s.) : alan, getiren götüren. Dil-ber : gönül alan. Peyâm-ber (peygamber) : haber getiren.

ber ::: (f. i.) : 1) göğüs, sîne. Semen-ber : ak göğüslü. 2) meyva, yemiş. 3) meme. 4) kucak. 5) yaprak [berg'in hafiflet il misi ]. 6) genç kadın. 7) evin kapısı. 8) en, genişlik.

ber' ::: (a. i.) : 1) hasta iyiliğe dönme, (bkz. : bür', bürû'). 2) yaratma.

"); bür' ::: (a. i.) : hastanın iyiliğe yüz tutması, (bkz. : ber', bürû').

ber ::: "alan, dinleyen, yeden, götüren" mânâsında son ek.

ber ::: "üzeri, üzerine, yukarı" mânâsında ön ek.

ber ::: üzere , üzeri , göğüs , üzerine

ber ::: ‬üzeri

ber ::: üzere

ber ::: göğüs

ber ::: meyva

ber ::: (f. s.) alan, getiren götüren. Dil-ber : gönül alan. Peyâm-ber (peygamber) : haber getiren.

ber ::: (f. i.) 1) göğüs, sîne. Semen-ber : ak göğüslü. 2) meyva, yemiş. 3) meme. 4) kucak. 5) yaprak [berg'in hafiflet il misi ]. 6) genç kadın. 7) evin kapısı. 8) en, genişlik.

ber' ::: (a. i.) 1) hasta iyiliğe dönme, (bkz. : bür', bürû'). 2) yaratma.

bür' ::: (a. i.) hastanın iyiliğe yüz tutması, (bkz. : ber', bürû').

BER :::