İz :::

1. Bir şeyin geçtiği veya önce bulunduğu yerde bıraktığı belirti, nişan, alamet, emare
   Örnek: Nihayet bir dönemeçte izlerin sahibini gördüm. S. F. Abasıyanık


2. Bir şeyin dokunmasıyla geride kalan belirti
   Örnek: Yüzünde birtakım diş ve tırnak izleri vardı. Y. K. Karaosmanoğlu


3. Bir olay veya bir durumdan geride kalan belirti, ipucu, emare.


4. Bir olay, bir durum veya yaşayıştan geride kalan belirti, eser.


5. Bir düzlemin başka bir düzlemle veya bir doğru ile kesişmesinden doğan ara kesit.

iz ::: "hem , vakt , yevm , hin" gibi kelimelerden sonra ek olarak kullanılır , mesela: hineizin: o vakit ki , yevmeizin: o gün ki , kelimelerinde olduğu gibi , mazi fiillerinden evvel "iz" gelirse: izküntü muallimen: muallim olduğum zaman manasına geliyor , (iz) yazılmasa manası , muallim idim olur

iz ::: alamet, bulaşık, çığır, delalet, emare, eser, kanıt, nişan, yer