MASDAR ::: Bir şeyin sudur ettiği (çıktığı) menba. * Gr: Fiilin şahsa ve zamana bağlı olmayan şekli, fiil kökü. Okumak, yazmak, kitabet, kıraat, ahz, almak... gibi. Masdar kelimesi.; ism-i mekândır, sudur etmek mânasına gelir. Fiilin mâna ve lâfız ciheti ile mebde' ve me'hazidir.

masdar ::: (a. i. sudûr'dan. c. : masadır) : 1) bir şeyin sudur ettiği, çıktığı yer, kaynak, temel. 2) gr. fiillerin şahıs ve zaman göstermeyen, fakat müspet (*olumlu) ve menfî (olumsuz) halleri bulunabilen ismi sekli, isim-fiil : "gelmek, gelmemek, gelmeklik, gelme, geliş. . " gibi.

masdar-ı binâ'-i marre ::: a. gr. arapça mastarların sülâsîlerinde birinci harfi fetha (üstün) okunan ve sonuna iki üstünlü yuvarlak t (ةً) getirilen şekli : ketbeten… gibi.

masdar-ı binâ'-i nevi' ::: a. gr. : arapça mastarlarda birinci harfi kesreli okunan, sonuna iki üstünlü yuvarlak t (ةً) getirilen şekli : kitbeten… gibi.

masdar-ı mîmî ::: a. gr. başında m harfi bulunan mastar, [meselâ : ketb = yazmak, mikteb yazmak mîmî mastar şekli]

musaddar ::: (a. s. sudur'dan) : sudur etmiş, çıkmış.

masdar ::: kök, kaynak.

masdar ::: kaynak , çıkış yeri , fiil kökü

masdar ::: ‬çıkış yeri

masdar ::: kaynak

masdar ::: masdar

masdar ::: (a. i. sudûr'dan. c. : masadır) 1) bir şeyin sudur ettiği, çıktığı yer, kaynak, temel. 2) gr. fiillerin şahıs ve zaman göstermeyen, fakat müspet (*olumlu) ve menfî (olumsuz) halleri bulunabilen ismi sekli, isim-fiil :

musaddar ::: (a. s. sudur'dan) sudur etmiş, çıkmış.

MASDAR :::