iSABET ::: Ecir, mükâfât, karşılık vermek. * Doldurmak.

iSABET ::: Rastlamak. Doğruca varıp erişmek. Doğru düşünmek, matluba uygun iş işlemek.

isabet ::: (a. i. savâb'dan.) : 1) rast gelme, doğruca gidip erişme, yerini bulma. 2) doğru bir fikir söyleme. 3) düşme, tutma, dokunma.

isâbet-i ayn ::: göz değme.

isâbet-i re'y ::: fikir doğruluğu, yerinde bir düşünce.

isâbet ::: yerini bulma, rast gelme.

İsabet :::

1. Hedefe varma, hedefi vurma.


2. Piyango vb. şans oyunlarında, kazanma, çıkma, vurma.


3. Öneri, düşünce veya söz, yerinde olma.


4. Yanılmazlık.


5. Güzel rastlantı.


6. "Çok güzel, iyi oldu" anlamlarında kullanılan bir seslenme sözü.

isâbet ::: rastgelme , tutarlılık

isâbet ::: ‬rastgelme

isâbet ::: tutarlılık

isabet ::: vurma

İSABET :::