âkıl ::: (a. s. c. : ukalâ, âkılân, âkılûn) : akıllı kimse. [müen. âkıle].

âkil ::: (a. s. ekl'den. c. ; ekele) : ekle - den, yiyen. müen. âkile.

âkil ül - beşer ::: insan eti yiyen [adam].

âkil - ül - cerrâd ::: çekirge ile beslenen.

âkil - ül - hevâm ::: haşaratla beslenen.

âkilet - ül - ekbâd ::: (ciğerler yiyen kadın) : Hz. Ham - za'nın ciğerlerini yiyen, Ebû Süfyânın karısı Hind.

âkil - ül küll ::: her şeyi yiyen.

âkil - ül - lahm ::: et yiyen,

âkil - ün - nebât ::: otla beslenen,

âkil - üs - semek ::: balıkla beslenen.

âkil ::: yiyen, yiyici.

âkıl ::: akıllı , akıl sahibi , akıl

âkılâne ::: akıllıca

âkil ::: yiyen , yiyici

âkıl ::: ‬akıllı

âkıl ::: akıl sahibi

âkil ::: ‬yiyen

âkıl ::: (a. s. c. : ukalâ, âkılân, âkılûn) akıllı kimse. [müen. âkıle].

âkil ::: yiyici

âkıl ::: akıllı kemalli

âkıl ::: haddi buluğa çatmış

âkıl ::: yetkinlik yaşında olan

akil ::: akıllı