REDiF ::: Arkadan gelen, birisinin ardından giden. * Birbiri ardınca zuhur etmek. * Terhis olup ihtiyata geçen asker. * Edb: Beytin sonunda kafiyeden so a tekrarlanan kelime.

redîf ::: (a. s.) : 1) hayvanda birinin arkasına binen. 2) arkadan gelen, birinin ardından giden. 3) terhis edilerek ihtiyata geçirilen kur'a askerlerine verilen bir ad. 4) ed. her beytin sonunda kafiyeden sonra tekrarlanan kelime. Meselâ : "Merhaba ey cân-i cânân merhaba* merhaba ey derde derman merhaba" beytindeki sonda merhaba kelimeleri rediftir, (bkz. : reviyy).

ridf ::: (a. i. c. : erdâf) : 1) arka. 2) rediften önce gelen "elif, he, ye" harfleri.

Redif ::: Şiirde dizelerin sonundaki uyakta sonra yenilenen eşsesli ve eşgörevli ekler ya da sözcükler.

redif ::: arkadan gelen , birisinin ardından giden , birbiri ardınca zuhur etmek , terhis olup ihtiyata geçen asker , edb: beytin sonunda kafiyeden sonra tekrarlanan kelime

redîf ::: (a. s.) 1) hayvanda birinin arkasına binen. 2) arkadan gelen, birinin ardından giden. 3) terhis edilerek ihtiyata geçirilen kur'a askerlerine verilen bir ad. 4) ed. her beytin sonunda kafiyeden sonra tekrarlanan kelime. Meselâ :

ridf ::: (a. i. c. : erdâf) 1) arka. 2) rediften önce gelen

redif ::: yedek

REDİF :::